Γλυκιά μου αγάπη...

Εγώ ναυαγός και εσύ το πλοίο..φεύγεις μακριά και δεν μου λες αντίο...
Σου φωνάζω να μείνεις, μα εσύ βιάζεσε να φύγεις..
Προσπαθώ να σε φτάσω κι ας πρέπει να πεθάνω..
Εγώ θα το παλέψω κι ας ξέρω πως σε χάνω..

....Αχ, ματάκια μου γλυκά...

"Το νιώθω πως σε χάνω γλυκιά μου αγάπη, καληνύχτα"...

Αυτά που έχω μέσα μου...

Δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια της. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και είδε ένα πρόσωπο γνωστό. Στεκότανε εκεί για ώρες και προσπαθούσε να καταλάβει ποιά ήταν...ήξερε πως αν την άγγιζε θα χανότανε... θα χανότανε μέσα στο άδειο της το βλέμμα. Οι σκέψεις τις, την περικύκλωσαν. Προσπαθούσε να φύγει αλλά δεν μπορούσε. Την κρατούσανε εκεί φυλακισμένη μην μπορώντας να το σταματήσει. Το πάλεψε βάζοντας τα δυνατά της να νικήσει τις σκέψεις που την περιτριγύριζαν. Ήταν άσχημες σκέψεις που την επηρέαζαν και χανόταν σε ένα κόσμο χωρίς ουσία, χωρίς νόημα, χωρίς ζωή. Μέσα της επικρατούσε το απόλυτο κενό, μια μεγάλη μελαγχολία για όλα όσα έχει κάνει και για όσα θα κάνει. Δεν ήξερε γιατί ένιωθε έτσι, οι καταστάσεις δεν την άφηναν να σκεφτεί καθαρά. Όλα ήταν διαφορετικά, μυστήρια ακόμη και άγνωστα γι'αυτήν. Ήταν μόνη της. Κανείς δεν τη βοήθησε να φύγει απ'αυτό το κενό, ούτε καν οι σκέψεις της.
Στεκόταν εκεί, ζητώντας βοήθεια. Φώναζε ελπίζοντας πως κάποιος θα την ακούσει και θα την πάρει μακριά από αυτό το μέρος....Δεν υπήρχε κανείς....Μάταια προσπαθούσε να φύγει από εκεί μέσα......Δεν τα κατάφερε κι έτσι χάθηκε. Έγινε κι αυτή ένα με το κενό...

Γεννήθηκα- Επέζησα- Μεγάλωσα- Ανθίζω

Γεννήθηκα, επέζησα, μεγάλωσα, ανθίζω. Αυτές οι 4 λέξεις με κάνουν να σκέφτομαι πόσο όμορφο είναι το να γεννηθείς σ' ένα κόσμο που δεν ξέρεις ούτε εσύ ο ίδιος τι θα σου επιφυλάξει. Δε γνωρίζεις τίποτα, δε ξέρεις τίποτα και το μόνο που νοιώθεις είναι ότι έχεις μια μάνα που σου δίνει αγάπη, στοργή και φροντίδα. Σε μαθαίνει πως να μιλάς, πως να συμπεριφέρεσε, πως να εκφράζεσε, σου δίνει αξίες και ιδανικά. Είναι η στιγμή της μάθησης, οι βάσεις σου που μ'αυτές θα επιβιώσεις.
Όταν φτάσει ο καιρός να μεγαλώσεις, τότε όλα όσα έχεις μάθει θα τα εφαρμόσεις στη ζωή σου, θα τα επεξεργαστείς και θα προσπαθήσεις να τα κρατήσεις βαθιά μέσα σου σαν κάτι ιερό.
Μεγαλώνοντας θα γνωρίσεις καινούργια άτομα. Θα δημιουργήσεις φιλίες, κι απ'αυτές θα δώσεις και θα πάρεις πολλά. Θα αγαπήσεις και θα αγαπηθείς. Θα πληγώσεις και θα πληγωθείς. Θα χάσεις άτομα που αγαπάς αλλά και θα κερδίσεις.
Όλα αυτά γίνονται γιατί ζητάς να μάθεις το άγνωστο, γιατί το άγνωστο είναι όμορφο αλλά και πολλές φορές επικύνδινο. Σε ταξιδεύει στο χρόνο όπου διαλέγεις εσύ το δρόμο για να ανθίσεις και να ζήσεις την υπόλοιπη ζωή σου ξέροντας πως έχεις περάσει κάποια στάδια της, μπορεί όχι όλα αλλά θα ξέρεις πως ότι έζησες είναι μοναδικό και πως έχεις μάθει πολλά.
Η μάθηση είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας του ανθρώπινου είδους γιατί χωρίς τη μάθηση ο κόσμος μας θα ήταν ένα νεκρό τοπίο με μονότονους χαρακτήρες. Γι'αυτό λοιπόν ο καθένας μας με το δικό του τρόπο πρέπει να μάθει να ζει και να μην φοβάτε να πληγωθεί, να μην φοβάτε να κάνει λάθη γιατί κι αυτά σε δυναμώνουν, σε κάνουν να σκεφτείς και το πιο σημαντικό σε κάνουν να μαθαίνεις διαρκώς.
Η μάθηση γεννιέται με τη γέννηση σου, επιβιώνει με την επιβίωση σου, μεγαλώνει όταν μεγαλώσεις και ανθίζει με το ανθισμά σου.

' Υπάρχει ένα μόνο καλό, η γνώση και ένα κακό, η αμάθεια'.

Ψυχή μου

Η σιωπή μου, φωνή σου
και το άγγιγμα σου οδηγός μου.
Σε βλέπω να φεύγεις και όσο φεύγεις
χάνεσαι, χάνεσαι στο άπειρο.
Προσπαθώ να σε βρω χωρίς καμία ελπίδα.
Χάνεσαι σιγά σιγά μέσα στο σκοτάδι.
Μια φωνή βγαίνει από το σκοτάδι,
αυτή η φωνή γνώριμη αλλά και ξένη.
Δεν κοιτάζω, αλλά ακούω.
Φωνές γνώριμες αλλά και ξένες.
Έρχονται και φεύγουν.
Είναι ώρα να τρέξω στο σκοτάδι
να ψάξω να τη βρω, αυτή τη φωνή που είναι γνώριμη αλλά και τόσο ξένη.

Βασίσου πάνω σου

Βλέπω συνεχώς ανθρώπους που προσπαθούν με κάθε τρόπο να καταστρέψουν τη ζωή τους γιατί δεν πιστεύουν στη δύναμη τους, ούτε καν στον εαυτό τους. Νοιώθουν απόμακροι από όλα κι από όλους, πιστεύουν πως όλοι θα τους κατακρίνουν με κάθε τους κίνηση και για να βγουν από τη δύσκολη θέση βρίσκουν ως λύση την αυτοκαταστροφή, που τις περισσότερες φορές αν όχι όλες, τους οδηγάει στο θάνατο. Είναι θλιβερό το ότι όλα αυτά γίνονται επειδή ο κόσμος είναι σκληρός. Εμείς οι άνθρωποι με το δικό μας τρόπο τον κάναμε να είναι ακόμη πιο σκληρός κι ακόμη πιο δύσκολος για να θέλεις να επιβιώσεις, γιατί έρχεσαι στη θέση να λες αξίζει να ζω?, αξίζει να υπάρχω?, όλα αυτά που έχω καταφέρει είναι όντως χρήσιμα?, και όμως αν το σκεφτείς με μια πιο θετική όψη θα δεις πως για όλα υπάρχει εξήγηση. Δεν υπάρχει λόγος να σκοτώνεις τον εαυτό σου γιατί πιστεύεις πως δεν θα τα καταφέρεις να επιβιώσεις, ναι είναι ο κόσμος μας μια ζούγκλα αλλά αυτό δεν σε κάνει να παρατήσεις τη μάχη, γιατί αυτό σου δίνει τη δύναμη να αγωνιστείς μέχρι τέλους χωρίς να πρέπει να παραδόσεις τα όπλα. Υπάρχουν άνθρωποι γύρω σου που νοιάζονται για σένα και σε στηρίζουν καθημερινά στον αγώνα σου. Πιστεύουν στη δύναμη σου και περισσότερο πιστεύουν σε σένα που παλεύεις καθημερινά με τους λύκους που είναι έτοιμοι να σε κατασπαράξουν. Χαμένος βγαίνει αυτός που δεν αγωνίζεται και δεν προσπαθεί να αλλάξει τον κόσμο του, να τον κάνει δικό του, μοναδικό, χωρίς όμως να εκμεταλλεύεται την αδυναμία του άλλου. Σίγουρα υπάρχουν πάντα οι πιο δυνατοί, ή αν θέλετε καλύτερα αυτοί που χρησιμοποιούν ως δύναμη τα λεφτά τους και στέκονται εμπόδιο στην χαρά των αδύναμων, εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες του απλού κόσμου. Κάποτε ένας γνωστός μου, μου είπε πως ο υπεράνθρωπος που νομίζει ότι είναι υπάνθρωπος γίνετε απάνθρωπος, και αυτό μπορούμε να το δούμε από την καθημερινότητα μας. Αυτό το πρόβλημα είναι μεγάλο θέμα που πρέπει κάποτε να το λύσουμε, αν και θα είναι δύσκολο, ακόμη και αδιανόητο να τα καταφέρουμε γιατί πάντα θα υπάρχει κάποιος πιο ψηλά από εσένα, εμένα, εμάς γενικά.