Για εκείνον κι εκείνη που βρίσκονται πάντα εδώ...

Μπορεί να μην έχω την ίδια σχέση που είχα παλιά μαζί σας, μπορεί να μεγάλωσα και να θέλω να ζήσω κάποια πράγματα που εσείς τα βρίσκετε παράλογα..Εγώ ξέρω πως πάντα θα είσαστε στο πλευρό μου και θα με στηρίζετε για ότι κάνω, ασχέτος αν δεν συμφωνείτε με όλα..Είστε τα πάντα για μένα και λάθος μου που δε το δείχνω σωστά...Μερικές φορές είναι δύσκολο να σας καταλάβω και πιστεύω πως το ίδιο νοιώθετε κι εσείς αλλά ξέρω ότι κι αν κάνω θα μου κρατάτε το χέρι...Περάσαμε δύσκολες στιγμές, όμορφες, άσχημες..στιγμές χαράς, λύπης...αλλά αυτό που μετράει είναι ότι αυτά που ζω και θα ζήσω οφείλονται σε σας που με φέρατε σ’αυτό τον κόσμο και μου δώσατε την ευκαιρία να καταλάβω τι σημαίνει οικογένεια...Σας ευχαριστώ που είστε κοντά μου..Σας ευχαριστώ που ακόμη αγωνίζεστε για μένα και σας ευχαριστώ που με μάθατε τι σημαίνει αγάπη...

Γραμμένο για δυο ξεχωριστούς ανθρώπους της ζωής μου...

Σας αγαπώ!!!

Ταξιδεύω το εγώ μου

Θα περάσω τα χρόνια κολλημένος εδώ

με μπογιά σε ένα τοίχο θα φωνάζω μπορώ

θα κρατώ σαν ανάσα κλειδωμένη βαθιά

μια ζωή που κοιμάται και βαρέθηκα πια.

Εγώ μαζί με το εγώ μου στο φιλί της ζωής

φοιτητής μιας στιγμής στην αλήθεια μου εδώ

ταξιδεύω το εγώ μου πηδώ στο κενό μου

μην φεύγεις ζωή μου κρυφή μου πληγή

ταξιδεύω το εγώ μου στο φιλί της ζωής

φοιτητής μιας στιγμής στην αλήθεια μου εγώ

ταξιδεύω το εγώ μου πηδώ στο κενό μου

μισή μου ζωή τεχνητή αναπνοή

Κι όταν όλα τελειώσουν θα κλαίει εμπρός μου μια αρχή

μες στο γκρίζο θα ψάχνει το λευκό της γιατί

γιατί μένω ακόμα τι είναι αυτά που ζητώ

σκεπασμένος με χιόνια στο κλουβί που πετώ.

"Ταξιδεύω το εγώ μου"- Κίτρινα Ποδήλατα

Θα' θελα....

Θα' θελα να'σουνα εδώ μαζί μου, κοντά μου. Να μου κρατάς το χέρι, να μ' αγκαλιάζεις και να ταξιδεύουμε μαζί σ' ένα κόσμο όπου όλα τα πράγματα θα φαίνονταν όμορφα. Όλα θα ήταν ψεύτικα, μαγικά. Παντού χρώματα, λουλούδια με τις πιο όμορφες μυρωδιές που υπάρχουν. Θα ήμασταν σε ένα μέρος όπου όλοι θα ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.
Θα ξαπλώναμε στο πράσινο της γης και θα κοιτούσαμε ψηλά το μπλε του ουρανού κάνοντας όνειρα για όσα θα ζήσουμε. Θα μου κρατάς το χέρι και θα με κοιτάς στα μάτια. Από το στόμα μας δε θα βγαίνει φωνή αλλά τα μάτια μας θα μιλάνε και θα λένε αυτά που θέλουν να ακούσουν. Θα με φιλήσεις στο μέτωπο και ψιθυρίζοντας μου θα μου πεις για το πόσο ευτυχισμένος νοιώθεις όταν είσαι κοντά μου και για το πόσο μ'αγαπάς. Τότε εγώ θα σε φιλήσω απαλά στο στόμα και θα με πάρεις αγκαλιά. Θα μου δώσεις την πιο μεγάλη και δυνατή αγκαλιά σου για να μου δείξεις ότι είσαι εδώ και με προσέχεις, για να νοιώσω την ασφάλεια που μου προσφέρεις.
Θα κλείσουμε τα μάτια και θα ξυπνήσουμε όταν εμείς το θελήσουμε.....

Γλυκιά μου αγάπη...

Εγώ ναυαγός και εσύ το πλοίο..φεύγεις μακριά και δεν μου λες αντίο...
Σου φωνάζω να μείνεις, μα εσύ βιάζεσε να φύγεις..
Προσπαθώ να σε φτάσω κι ας πρέπει να πεθάνω..
Εγώ θα το παλέψω κι ας ξέρω πως σε χάνω..

....Αχ, ματάκια μου γλυκά...

"Το νιώθω πως σε χάνω γλυκιά μου αγάπη, καληνύχτα"...

Αυτά που έχω μέσα μου...

Δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια της. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και είδε ένα πρόσωπο γνωστό. Στεκότανε εκεί για ώρες και προσπαθούσε να καταλάβει ποιά ήταν...ήξερε πως αν την άγγιζε θα χανότανε... θα χανότανε μέσα στο άδειο της το βλέμμα. Οι σκέψεις τις, την περικύκλωσαν. Προσπαθούσε να φύγει αλλά δεν μπορούσε. Την κρατούσανε εκεί φυλακισμένη μην μπορώντας να το σταματήσει. Το πάλεψε βάζοντας τα δυνατά της να νικήσει τις σκέψεις που την περιτριγύριζαν. Ήταν άσχημες σκέψεις που την επηρέαζαν και χανόταν σε ένα κόσμο χωρίς ουσία, χωρίς νόημα, χωρίς ζωή. Μέσα της επικρατούσε το απόλυτο κενό, μια μεγάλη μελαγχολία για όλα όσα έχει κάνει και για όσα θα κάνει. Δεν ήξερε γιατί ένιωθε έτσι, οι καταστάσεις δεν την άφηναν να σκεφτεί καθαρά. Όλα ήταν διαφορετικά, μυστήρια ακόμη και άγνωστα γι'αυτήν. Ήταν μόνη της. Κανείς δεν τη βοήθησε να φύγει απ'αυτό το κενό, ούτε καν οι σκέψεις της.
Στεκόταν εκεί, ζητώντας βοήθεια. Φώναζε ελπίζοντας πως κάποιος θα την ακούσει και θα την πάρει μακριά από αυτό το μέρος....Δεν υπήρχε κανείς....Μάταια προσπαθούσε να φύγει από εκεί μέσα......Δεν τα κατάφερε κι έτσι χάθηκε. Έγινε κι αυτή ένα με το κενό...

Γεννήθηκα- Επέζησα- Μεγάλωσα- Ανθίζω

Γεννήθηκα, επέζησα, μεγάλωσα, ανθίζω. Αυτές οι 4 λέξεις με κάνουν να σκέφτομαι πόσο όμορφο είναι το να γεννηθείς σ' ένα κόσμο που δεν ξέρεις ούτε εσύ ο ίδιος τι θα σου επιφυλάξει. Δε γνωρίζεις τίποτα, δε ξέρεις τίποτα και το μόνο που νοιώθεις είναι ότι έχεις μια μάνα που σου δίνει αγάπη, στοργή και φροντίδα. Σε μαθαίνει πως να μιλάς, πως να συμπεριφέρεσε, πως να εκφράζεσε, σου δίνει αξίες και ιδανικά. Είναι η στιγμή της μάθησης, οι βάσεις σου που μ'αυτές θα επιβιώσεις.
Όταν φτάσει ο καιρός να μεγαλώσεις, τότε όλα όσα έχεις μάθει θα τα εφαρμόσεις στη ζωή σου, θα τα επεξεργαστείς και θα προσπαθήσεις να τα κρατήσεις βαθιά μέσα σου σαν κάτι ιερό.
Μεγαλώνοντας θα γνωρίσεις καινούργια άτομα. Θα δημιουργήσεις φιλίες, κι απ'αυτές θα δώσεις και θα πάρεις πολλά. Θα αγαπήσεις και θα αγαπηθείς. Θα πληγώσεις και θα πληγωθείς. Θα χάσεις άτομα που αγαπάς αλλά και θα κερδίσεις.
Όλα αυτά γίνονται γιατί ζητάς να μάθεις το άγνωστο, γιατί το άγνωστο είναι όμορφο αλλά και πολλές φορές επικύνδινο. Σε ταξιδεύει στο χρόνο όπου διαλέγεις εσύ το δρόμο για να ανθίσεις και να ζήσεις την υπόλοιπη ζωή σου ξέροντας πως έχεις περάσει κάποια στάδια της, μπορεί όχι όλα αλλά θα ξέρεις πως ότι έζησες είναι μοναδικό και πως έχεις μάθει πολλά.
Η μάθηση είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας του ανθρώπινου είδους γιατί χωρίς τη μάθηση ο κόσμος μας θα ήταν ένα νεκρό τοπίο με μονότονους χαρακτήρες. Γι'αυτό λοιπόν ο καθένας μας με το δικό του τρόπο πρέπει να μάθει να ζει και να μην φοβάτε να πληγωθεί, να μην φοβάτε να κάνει λάθη γιατί κι αυτά σε δυναμώνουν, σε κάνουν να σκεφτείς και το πιο σημαντικό σε κάνουν να μαθαίνεις διαρκώς.
Η μάθηση γεννιέται με τη γέννηση σου, επιβιώνει με την επιβίωση σου, μεγαλώνει όταν μεγαλώσεις και ανθίζει με το ανθισμά σου.

' Υπάρχει ένα μόνο καλό, η γνώση και ένα κακό, η αμάθεια'.

Ψυχή μου

Η σιωπή μου, φωνή σου
και το άγγιγμα σου οδηγός μου.
Σε βλέπω να φεύγεις και όσο φεύγεις
χάνεσαι, χάνεσαι στο άπειρο.
Προσπαθώ να σε βρω χωρίς καμία ελπίδα.
Χάνεσαι σιγά σιγά μέσα στο σκοτάδι.
Μια φωνή βγαίνει από το σκοτάδι,
αυτή η φωνή γνώριμη αλλά και ξένη.
Δεν κοιτάζω, αλλά ακούω.
Φωνές γνώριμες αλλά και ξένες.
Έρχονται και φεύγουν.
Είναι ώρα να τρέξω στο σκοτάδι
να ψάξω να τη βρω, αυτή τη φωνή που είναι γνώριμη αλλά και τόσο ξένη.